مشاوره با روان‌ درمانی متفاوت است. روان‌ درمانی یا Psychotherapy  فرآیندی عمیق از تجربه ارتباط بین درمانگر و مراجع است که شاید موضوع اصلی آن برطرف کردن مشکل نباشد؛ بلکه هدف تغییر دنیای درون‌ روانی‌ ای است که هر لحظه در زندگی مراجع نمود پیدا می‌کند. در روان درمانی فرض بر این است که شناخت الگوها و مکانیزم‌ های روانی، در نهایت، بینشی به وجود می‌ آورد که تغییر دائمی را رقم خواهد زد. وجود همین فرآیند است که جلسات روان درمانی را طولانی‌تر از جلسات مشاوره می‌ کند.

مشاوره، اما، کمتر به عمق می‌ رود و هدف آن از پیش‌ رو برداشتن تعارض یا مشکلی است که به طور مقطعی فرد را از کارکرد طبیعی خودش خارج و توان تصمیم‌ گیری درست را از او سلب کرده است. در جلسات مشاوره، تمرکز بر مشکلی مشخص است و هدف جلسه هم چیزی نیست مگر حل و فصل کردن همان مشکل خاص.  

جلسات مشاوره کوتاه‌ تر، کم‌ هزینه‌ تر و راه‌ حل‌ های آن مستقیم‌ تر است. «فقط می‌خواهم حرف بزنم»، در فارگو، پیشکش به عزیزانی است که این مسیر را برای رسیدن به «حال خوب» انتخاب می‌ کنند. فارگو، همراهی همه‌ جا همه‌ وقت

فقط میخوام حرف میزنم

همه درمانگرها ممکن است هر دو خدمات مشاوره و روان درمانی را ارائه دهند؛ اما روان درمانی به مهارت های بیشتری نیاز دارد و حتما باید توسط متخصص حوزه های روانشناسی یا روانپزشکی انجام شود. اگرچه یک روان درمانگر صلاحیت لازم برای کار روان درمانی را دارد، مشاور یا راهنما ممکن است از این مهارت برخوردار نباشد. در ادامه تفاوت های این دو را با دقت بیشتری بررسی خواهیم کرد.

مشاوره

اگر بخواهیم تخصصی صحبت کنیم، مشاور به معنی «راهنما» است و مشاوره به جلسه ای گفته می شود که دو نفر برای حل یک مشکل باهم همکاری می کنند. این کلمه در معنی های متفاوتی به کار می رود و فقط به درمان و مشکلات فردی محدود نمی شود؛ مثل مشاوره اقتصادی، مشاوره املاک، مشاوره شغلی و…

اگر تخصص یک نفر در دادن راهنمایی به دیگران است، می تواند مدعی اسم مشاور باشد. در چارچوب سلامت روان، «مشاوره» به درمان های مختصری گفته می شود که بر رفتار انسان ها متمرکز است. گاهی هدف این مشاوره ها شناسایی نشانه های آسیب (Symptoms) یا موقعیت های دشوار است و بعد از آن پیشنهاد راه حل برای کنار آمدن با مشکل پیش آمده در مرحله بعدی قرار می گیرد. نقش مشاور در این موقعیت ها، حمایت از فرد و راهنمایی  او برای رویارویی با موقعیت دشوار است. مشاوره های درمانی انواع مختلفی دارد: مشاوره اعتیاد، مشاوره ازدواج، مشاوره سوگ و…

روان درمانی

اولین ویژگی روان درمانی ها بلند مدت بودن آن هاست. علت این اتفاق برای به وجود آوردن بینشی عمیق نسبت به مشکلات هیجانی و درون روانی مراجع است. محتوا و روند افکار و نحوه تاثیر این فکرها بر زندگی فرد، همچنین تاثیر اتفاقات گذشته بر سلامت فکری و هیجانی لحظه حال، سوال هایی است که روان درمانی به دنبال پاسخ آن هاست.

به زبان دیگر، روان درمانی به دنبال ریشه مشکل است نه خود مشکل، شاید همین ویژگی است که تاثیر روان درمانی ها را در طولانی مدت پایدار نگه می دارد.

روان درمانی، درست مانند مشاوره، انواع مختلفی دارد: درمان های رفتاری شناختی (CBT)، درمان‌‎ های تحلیلی (Psychoanalytic psychotherapy)، درمان های هیجانی (Emotion focused)، درمان های رفتاری (Behavioral therapy) و…

شباهت ها و تفاوت ها

شباهت

تشابه زیادی میان روان درمانی و مشاوره وجود دارد و به صورت کلی، هر روان درمانی شامل قسمتی از مشاوره و قسمتی از مشاوره شامل روان درمانی نیز می شود. شباهت های بیشتر را می توان در فاکتورهای زیر بررسی کرد:

  1. به وجود آمدن رابطه درمانی امن و حمایتی بین درمانگر و مراجع
  2. اثربخشی برای جمعیت زیادی از مردم از جمله کودکان و بزرگسالان
  3. درک احساسات و رفتارهای مراجع و شناسایی موانع پیشرفت او در جهت غنی سازی زندگی شخصی

تفاوت ها

  1. مشاوره به مشکلات حال حاضر متمرکز است در حالی که روان درمانی بیشتر بر مشکلات ریشه ای و پُر تکرار اصرار می ورزد.
  2. در مشاوره، مشکلات به بخش های کوچک تر و عینی تر تقسیم می شود اما در روان درمانی الگوهای رفتاری در مقیاس های بزرگ تر مد نظر است.
  3. درمان در مشاوره به زمان کمتری نیاز دارد و جلسات آن در طول زمان کوتاه مدت تر است؛ اما روان درمانی تقریبا پایانی ندارد و فرآیند تغییر ممکن است سال ها زمان ببرد.
  4. در مشاوره رفتارها و عکس العمل ها هدف گرفته می شوند اما روان درمانی بر احساسات و تجربه ها تکیه می کند.
  5. جلسات مشاوره بیشتر در حرف زدن مراجع و مشاور خلاصه می شود اما در روان درمانی ممکن است آزمون های روانشناسی، برای تشخیص های دقیق تر، در جلسات درمانی گنجانده شوند؛ اما کماکان حرف زدن (صحبت درمانی) از اصول هر دو روش می باشد.