مشاوره فرزند پروری
پدر و مادر و ژن ها دو عامل مهمی هستند که رشد هر انسانی از آن تاثیر می پذیرد. کودکان ممکن است شخصیت ها و نقاط قوت و ضعف متفاوتی نسبت به یکدیگر داشته باشند. بسیار مهم است که والدین این نقاط مهم را بشناسند و از سرعت رشد و تحول کودک مطلع باشند و این اصل را بپذیرند که شیوه فرزند پروری پدر و مادر خودشان لزوما همه جا کارساز نیست و رفتار به روش آن ها ممکن است همیشه با نتایج یکسانی مواجه نشود.
والدین و فضای امنی که در محیط خانه شکل می دهند تاثیر شگرفی در رشد کودک دارد. در اصل می شود این طور بیان کرد که محیط اطراف کودک به عنوان ماشه برای بروز و ظهور ژن ها عمل می کند. پدر مادرهایی که رفتارهای ثابت دارند ، روابط گرم با کودک برقرار می کنند و حس امنیت را برای کودک فراهم میکنند ؛ بالاترین تاثیر مثبت را در رشد کودک ثبت می کنند. برطرف کردن نیازهای بنیادین کودک اساسی است و نادیده گرفتن کودک تاثیراتی به شدت مخرب در روان او به جا می گذارد. با این حال پدر و مادر تنها افرادی نیستند که رشد کودک از آن ها تاثیر می گیرد ، بلکه خواهر و برادر ، همسالان، پدربزرگ و مادربزرگ ، همسایه ها ، افراد معروف یا حتی سیاست گذارها می توانند در این فرآیند سهیم باشند.
رشد سالم با نادیده گرفتن و خشونت تهدید می شود، به این شکل که فرآیند های شناختی مثل یادگیری زبان، فرآیندهای اجتماعی شدن کودک و از همه مهم تر توانایی کودک برای اعتماد کردن و داشتن عزت نفس توسط خشونت و رفتار آسیب زای پدر و مادر تحت تاثیر قرار می گیرد. نکته قابل توجه اینجاست که لزوما همه خشونت ها و غفلت های والدین آینده کودکان را پیش بینی نمی کنند. در این میان کودکانی هستند که با وجود شرایط و محیط سخت و آسیب زا ، از خود مقاومت نشان می دهند و موفقیت های چشمگیری به عنوان بزرگسال کسب می کنند.
سن و مراحل کودکی
سرعت رشد و تحول روانی و فیزیکی از بدو تولد تا دوره نوجوانی بسیار بالاست و این می تواند تلنگری برای والدین باشد که در این گذر سریع بتوانند تاثیرات مثبت ماندگاری در این فرآیند رشد بگذارند. فرآیند رشد کودک شامل همه چیز است ؛ از آگاهی های حسی گرفته تا حرکات پیچیده حرکتی و یادگیری زبان و اجتماعی شدن و ارتباط با دیگران. والدین معمولا دوره هایی مهم برای رشد کودک در نظر دارند ، مثل زمانی که فرزند می تواند حرف بزند یا خواندن یا نوشتن را یاد می گیرد ، تا بتوانند کودک را در مقام مقایسه با همسالانش قرار دهند. این دوره ها البته که بسیار مهم هستند اما والدین باید بدانند ، همان طور که گفته شد ، سرعت و مراحل رشد هر کودک با دیگری قابل مقایسه نیست ، کودکی ممکن است برعکس یک کودک دیگر زود تر شروع به راه رفتن کند اما در یادگیری زبان دچار تاخیر باشد. در نهایت دیر یا زود بودن این تحولات در توانایی های نهایی کودک هیچ تاثیری ندارند. نکته مهم اینجاست که اگر تاخیر دوره های رشد زیاد باشد ، والدین حتما باید از یک متخصص کمک بگیرند.
به صورت گسترده این باور وجود دارد که شخصیت و هوش کودک تا 3 سالگی شکل می گیرد. اما هیچ محدودیتی برای رشد شناختی و اجتماعی انسان ها وجود ندارد. ولی ده ها سال تحقیقات روانشناسی تکاملی ، متخصصان کودک و علوم اعصاب به این نتیجه رسده است که پنج سال اول زندگی به شدت حیاتی و مهم است. در طول این چند سال کودک شروع به کند و کاو در محیط می کند، مهارت های زبانی و منطقی به دست می آورد، با دیگران اجتماعی می شود و در نهایت از خانواده جدا می شود و اعلام استقلال می کند.
کودکان با توجه به شخصیت ، سن و مرحله رشدی که در آن قرار دارند ، نیازهای مختلف فیزیکی و عاطفی دارند که شناخت این نیازها و پاسخگویی به موقع ، از وظایف والدین است. در سایه ارتباط درست و صحیح است که کودکان مراحل رشد را با موفقیت سپری می کنند و تبدیل به بزرگسالانی موثر برای خود ، خانواده و جامعه خواهند شد. پس یادگیری روش های فرزند پروری برای هر والدی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.